Even alle leven alle
kracht weggezogen
oneindig doorgebogen.
Even verlamming
verwrongen spanning
aangevreten draagvermogen.
Dan, moe en murw
even stil staan
laat pijn komen en
pijn gaan
tot ik het weer aandurf.
Dan, zuig ik alles op
wat mij kan helen
laat mij verwarmen
strelen
tot eigen kracht
zo bitter afgenomen
opnieuw in mij kan stromen.
Als dan mijn vuur
weer is ontstoken
dan veer ik terug
beschadigd maar nog
niet gebroken.
Willemijn Onrust
In 1997 genomineerd voor POwEZEIST
Opgenomen in de bundel 16x ‘De zin van je leven’ 1997.